EN GÜZEL GERÇEK

SENİ YOKLUĞUNDA BULANLARDANIM BEN. YOKTUN; AMA, YAŞARDIM SENİ. KENTE NE ZAMAN YAĞMUR YAĞSA, BİR BAHAR YAĞMURUNDA TEK BİR SÖZCÜK SÖYLEMEDEN BİTEN AŞKIMIZIN ÖYKÜSÜ GELİRDİ AKLIMA...

GENÇLİĞİN EN DELİ ÇAĞLARINDAYDIK O ZAMAN. “YAPRAK DÖKERDİ BİR YANIMIZ, BİR YANIMIZ BAHAR BAHÇESİYDİ...” EN KAHKAHA DOLU ANLARDA BİLE TARİF EDİLEMEZ BİR HÜZÜN YANSIRDI YÜZÜMÜZDEN. BİZ EN ÇOK O HÜZNÜ MERAK EDERDİK. GÜLÜŞLERİN ARDINDA GİZLİ, ÜZERİNE ÖRTMEYE ÇALIŞTIĞIMIZ, İKİMİZDEN BAŞKA KİMSENİN FARK EDEMEDİĞİ O HÜZNÜ. BİZİ ÇEKEN SEY O HÜZÜNDÜ İŞTE...

KALABALIĞIN ORTASINDA İNSANLARI İMRENDİREN KAHKAHALAR ATARKEN, GÖZLERİMİZ BİRBİRİNE KENETLENDİĞİNDE SUSUŞUMUZ BU YÜZDENDİ. ŞARKILARA YÜKLENMİŞ BİR AŞKTI BİZİMKİSİ. SÖYLENMEMİŞ SÖZLERİN TERCÜMANIYDI ŞARKILAR. VE “HER ŞEY VERİLMEDİ” HİÇBİR ZAMAN, “GİZLİ KALDI BİR ŞEYLER...”

BİLİNÇSİZCE ÇIKILMIŞ BİR YOLDA, UFUK ÇİZGİSİNİ GÖRMEDEN, SİSLER İÇİNDE YÜRÜRDÜK. BİRLİKTEYDİK; AMA, YALNIZLIK MI CEZBEDERDİ BİZİ, YOKSA BİRBİRİMİZDEN Mİ KORKARDIK BİLİNMEZ, HEP ‘TEK’TİK. BİR KIŞ GÜNÜ, SICAK İKLİMLERE DUYULAN ÖZLEM GİBİ ÖZLERDİK BİRBİRİMİZİ. O ÖZLEM Kİ BİZİ YANLIZLIĞIMIZDAN ÇIKARIR, ANCAK O ZAMAN ‘BİZ’ OLURDUK.

SONRA AŞKIN, YARAYA DÖNÜŞTÜĞÜ GÜNLER GELDİ. SANA “YA SEN NASILSIN” DİYE HİÇ SORMAZDIM; AMA, İÇİM KANARDI BENİM. BİTECEKTİ BİLİRDİM. BİTMEYECEKMİŞGİBİ DAVRAMANIN RUHUMA VERDİĞİ SIKINTIYI TAŞIMANIN AĞIRLIĞIYLA EZİLİRDİM. BİR SONRA Kİ BÖLÜMÜ HAKKINDA EN UFAK İPUCU BİLE OLMAYAN BİR ROMANI OKURKEN İNSAN NASIL KENDİNİ HER TÜRLÜ SÜPRİZE HAZIRLARSA, UYANDIĞIM HER YENİ GÜNÜN BİLİNMEZLERLE DOLU OLMADI DA BÖYLE BİR DUYGU İÇİNE SOKARDI BENİ. YA BUGÜN BİTERSE...

BEKLENEN SON GECİKMEDİ. DOĞA YENİ YENİ UYANIRKEN VE YAĞMUR YEMYEŞİL YAPRAKLARI SICAK VE JURU BİR YAZA HAZIRLAMAK İÇİN OLABİLDİĞİNCE ISLATIRKEN, UYKUYA DALDI AŞKIMIZ. KAÇ MEYSİM BÖYLE GEÇTİ. KAM MEVSİM SENSİZ YAŞANDI. BEDENİN YOKTU; AMA, BEN YÜREĞİMDE HİÇ EKSİLTMEDİM SENİ. BU YÜZDEN SENİ YOKLUĞUNDA BULANLARDAN OLDUM. BİR GÜN VE KİM BİLİR HANGİ MEVSİM BU AŞKIN YENİDEN VE BU KEZ BİR DAHA HİÇ UYKUYA DALMAMAK ÜZERE UYANACAĞINI BİLİYORDUM. UMUTSUZLUĞA DÜŞTÜĞÜM OLMADI ASLA. KAYBEDİLMİŞ GÜNLERİ YENİDEN KAZANMA KAYGIM DA OLMADI. YAŞANMALIYDI VE YAŞANDI...YÜZÜMÜZDEKİ ÇİZGİLER ARTTI. BELKİ BİRAZ DAHA FAZLA HÜZÜN TAŞIYORUZ. AMA YANIMDASIN VE GERÇEK OLAN BU. NE GÜZEL BİR GERÇEK...