Bırak gittiğin yerden kanasın bu hikaye

Sebepsiz susuşlarda merhaba içimin acıyan yanı!

Kelimeler arasında saklamaya çalıştığım yalnızlıklar büyürken ,sancılarım çoğalmakta yine…

Gidişinin bilmem kaçıncı gününde bilmem kaçıncı kez söylüyorum bunları sana! Sen yine duymuyorsun ama…Olsun be, canın sağolsun…

Yalancı dünyanın kapkara gökyüzüne bembeyaz hayaller takmıştık. Kıracaktık seninle bu karanlık zincirini…Olmadı! Yapamadık! Yapacak kadar ömür biçmedin sevgimize!Yabancı kelimeler kattın sevgimizin lehçesine…

Hani ayrılık, bitiş, som, giden ve kalan kelimeleri değmeyecekti bu sevginin diline? Söyle şimdi hangisi düşüyor beni pervane eden bu sevginin dilinden?


Susuşlarda bulmuştuk sevgimizi! Hasretle süsleyip her sabah yeniden katardık rüzgara! Uzak şehirlerde iki candık seninle!

Her gece birleşir seninle gökyüzünde bir yerlerde selam verirdik her şeye! Tebessümler yağdırırdık öksüz şehirlerin gecelerine…

ßakışlarım değdiğinde gözlerine bir kere daha bulurdum hayatı! ßir kez daha anlardım hayatımı bakışlarına sığdırdığımı!

Sen hissetmeden büyürdün içimde…

Hatırlar mısın bilmem ama bir ev yapmıştık seni düşlerimizde…Küçücük bir evdi hani! Masmavi umut fideleri ekmiştik bahçesine. Sevgimizle beslerdik onları seninle…ßoyumuz kadar olmuşlardı en son gördüğümüzde! Şimdi ne haldeler biliyor musun?

Yaprakların takati kalmamış esen rüzgarda eğilmeye, gücü yok artık tomurcukların güneşe bakmaya! Sevgisizliğe daha doğrusu sensizliğe dayanacak gücü kalmamış köklerin!

….

Şimdi biri sorsa sana gözlerimin rengini söyleyebilir misin? şimdi gelsem kapına gözlerimden tanıyabilir misin beni?Unutamam dediğin gözlerin kaldı mı saklında?O kadar ömür biçtin mi gözlerime?

İçimde bir şeyler sen olurken ben çoktan gitmişim uzak kentlere…Soğuk gecelerde cam kırıklarını sermişim üşümesin diye yüreğime…Ağustos güneşinde titreyen yüreğim bir haber kalmış şimdi senden…

Şimdi kim bilir nerde, kiminlesin? Çağırsam gelir misin?

Sus…

Geleceksen bile gelirim deme! İstemem, kal olduğun yerde! Özlemedim diyemem ama gelme işte…

Neden sorma! ßende çok sormuştum sana bu gidişin nedenini! ßahaneler türetmiştin kendince! Yalancı etme beni, ne olur neden sorma!Ama sakın gelme…İstemem!

Gelsen neyi değiştirebiliriz ki şimdi? Hangi son bulan yeniden dönmüş ki başa? Hangi duran kalp yeniden başlamış eskisi gibi çarpmaya?Sancılarında boğulmaya,yokluğunun boşluğunda asılı kalmaya razıyım…Ne olur sen sakın gelme!
ßırak, gittiğin yerden kanasın bu hikaye…!!